Een van de spannendste aspecten van de blockchain technologie is dat ze volledig gedecentraliseerd is, in plaats van opgeslagen in één centraal punt.
Dit neemt de noodzaak van krachtige centrale autoriteiten weg en geeft in plaats daarvan de controle terug aan de individuele gebruiker. Hier zullen we onderzoeken hoe dit systeem werkt, wat het betekent voor onze toekomst en waarom het zo revolutionair is.
Korte inleiding voor Bitcoin
Bitcoin is een type valuta die wereldwijd wordt gebruikt, en die kan worden omgezet naar US dollar of naar Euro, net als elke andere valuta die we kennen.
Wat Bitcoin interessant maakt, is dat de geboorte van Bitcoin de wereld een oud-nieuw type van een monetair systeem brengt dat op een gedecentraliseerde manier werkt.
De term “gedecentraliseerd monetair systeem” zal later worden uitgelegd.
De twee belangrijkste aspecten die Bitcoin onderscheiden van een modern monetair systeem, zoals de Amerikaanse dollar of de Euro, zijn de volgende:
- Decentralisatie: Er is geen centrale entiteit die geld drukt, maar het geld wordt door de menigte gedrukt. Dit maakt Bitcoin tot een gedecentraliseerd systeem.
- Anonimiteit: Mensen die Bitcoin gebruiken hopen dat hun identiteit niet onthuld wordt. In tegenstelling tot de gebruikelijke manier waarop we allemaal goederen kopen via het internet met onze creditcard, moeten we onze persoonlijke gegevens verstrekken om geverifieerd te worden door de bank die onze rekening behandelt.
Oudste gedecentraliseerd grondstoffensysteem
Dit is een eenvoudig systeem waarbij een gram goud simpelweg een gram goud waard is, waarbij goud het basis ruilmiddel is en daarom goud werd genoemd (later werden de zilveren en dubbele standaard ontwikkeld).
Er was een wisselkoers van eender welke stof naar goud en omgekeerd. Op deze manier kon je alles kopen wat je nodig had, door het te ruilen met een ander ding van je dat dezelfde goudwaarde heeft. Een dergelijk systeem was mogelijk omdat iedereen zich bewust was van de zeldzaamheid van goud, waardoor het waardevol was.
Er was geen behoefte aan een autoriteit om te verklaren dat deze hoeveelheid goud eigenlijk deze hoeveelheid hout etc. waard is. In plaats daarvan werd de waarde van producten afgeleid van hun werkelijke fysieke waarde, daarom wordt het beschouwd als een gedecentraliseerd systeem.
Niet zo heel lang geleden: een ontwikkeling
Dit is een stap in de richting van het geldsysteem dat we vandaag de dag kennen.
In een grondstoffensysteem koopt een klant geen voedsel door de verkoper wat goud te geven, maar heeft hij een briefje of een certificaat dat door de bank is ondertekend en waarin staat dat de bank een zekere hoeveelheid goud in haar kelders reserveert. Wie dit biljet in zijn bezit heeft, kan het later verzilveren door het aan de bank te overhandigen.
Dit biljet is dus overdraagbaar en kan gebruikt worden om te betalen voor voedsel of andere goederen. In die zin noemen we de bank het gecentraliseerde punt in het systeem, de bank reserveert gouden munten voor zijn klanten en zet zijn handtekening op de biljetten.
Een cruciaal punt hierbij is de rol van de bank, als je in dit spel speelt moet je het vertrouwen hebben en kunnen zien of een biljet dat iemand je betaalt een geldige of vervalste handtekening heeft.
Modern: gecentraliseerd “Fiat” geld
Dit is het geld dat we kennen van ons dagelijks gebruik. Als het door goederen gesteunde geld, maakt dit monetaire systeem ook gebruik van biljetten en munten.
In een Fiat-geld vertegenwoordigen deze biljetten en munten echter geen echt materiaal zoals goud of zilver. Deze biljetten zijn alleen waardevol vanwege een regeringsdecreet; als u bijvoorbeeld hotdogs verkoopt in de straten van New York, dan moet u de Amerikaanse dollar accepteren als een object om hotdogs mee te wisselen.
U accepteert geen US dollars vanwege hun fysieke waarde (het is toch maar een stuk papier), maar alleen omdat de overheid u dwingt om het te accepteren. Op deze manier heeft de overheid de Amerikaanse dollar tegenwoordig de meest fungibele voorwerpen gemaakt (het werd nuttiger dan een baar goud).
Zoals uitgelegd, zijn deze biljetten in wezen niets waard, maar door de regelgeving zijn ze het nummer waard dat er op geschreven staat (dit nummer wordt ook wel hun “nominale waarde” genoemd). Het bovenstaande verduidelijkt ook de reden dat dit soort geld “Fiat” wordt genoemd, het woord fiat kwam van het Latijn en betekent “laat het gebeuren” of “het zal worden” gebruikt in de zin van een orde of decreet.
Wat is Decentralisatie in de Blockchain?
Het gedecentraliseerde karakter van de blockchain technologie betekent dat deze niet afhankelijk is van een centraal controlepunt. Het ontbreken van één enkele autoriteit maakt het systeem eerlijker en aanzienlijk veiliger.
De manier waarop gegevens worden vastgelegd in een blockchain belichaamt de meest revolutionaire kwaliteit ervan: de waarde van decentralisatie. In plaats van te vertrouwen op een centrale autoriteit om veilig om te gaan met andere gebruikers, gebruikt blockchain innovatieve consensusprotocollen over een netwerk van knooppunten, om transacties te valideren en gegevens vast te leggen op een manier die niet corrupt is. Aangezien een blockchain een grootboek van informatie is, is het uiterst belangrijk dat de informatie die wordt opgeslagen eerlijk en nauwkeurig is.
Aangezien het systeem niet afhankelijk is van een centrale autoriteit, zijn de vergoedingen die normaal gesproken door deze organisaties worden geïnd, geen factor meer. De enige kosten die de betrokken partijen moeten maken, zijn de nominale vergoedingen die worden gebruikt om de miners of forgers die een knooppunt op het netwerk exploiteren, te belonen. Bovendien kan de informatie die over de blokketen is geregistreerd, zeker waar zijn aangezien het vrijwel onmogelijk is om deze te manipuleren omdat er meerdere kopieën zijn waarover een complexe consensus moet worden bereikt om de informatie te bewerken. Dit geldt ook voor de rol van de hashfuncties in het systeem.
De toekomst: Gedecentraliseerde blokketen
Het is gemakkelijker te begrijpen wat een blockchain is en hoe het werkt naar analogie met een bankrekening.
Als u een bankrekening heeft, dan weet u waarschijnlijk dat u kunt vragen naar uw rekeningsaldo en ook alle transacties kunt zien die daarmee verband houden, d.w.z. transacties voor zowel verdiend als uitgegeven geld.
De bank slaat deze informatie op in haar eigen notitieboekje (of database) en maakt ze klaar voor vragen van klanten. De enige interface naar dat notitieboekje is via de bank, wat betekent dat u het saldo van de rekening van uw vriend niet kunt controleren.
Stel dat het notitieboekje dat de bank gebruikt een oneindig aantal pagina’s heeft, dat wil zeggen dat het nooit tot een “out-of-paper” probleem komt. De bank begint haar notitieboekje te vullen vanaf de eerste pagina, genummerd 1, en gaat verder naar hogere paginanummers. De bank volgt de volgende twee controleregels zeer zorgvuldig:
- Onomkeerbaarheid – Als de bank op dit moment een transactie-item schrijft op pagina X, dan gaat de bank nooit meer terug en verandert er een pagina met een nummer lager dan X.
- Latency – Als de bank op dit moment schrijft naar pagina X dan zijn de transacties op pagina X nog niet geldig en kunnen ze dus niet worden gebruikt wanneer klanten vragen stellen over hun saldo (deze regel geeft het werkelijke gedrag van onze rekening weer, we moeten even wachten tot we in wezen een transactie zien die we hebben gemaakt).
Deze twee regels betekenen dat de pagina X de enige is die schrijfbaar is (kan worden geschreven) maar niet leesbaar (aangezien de bank niet kan vertrouwen op wat er op geschreven is) terwijl pagina 1,2,….,(X-1) leesbaar zijn maar niet herschreven kunnen worden.
Een ander belangrijk punt zijn de transactiekosten: Wanneer de bank een transactie van Alice naar Bob uitgeeft, dan betaalt Alice een bedrag aan de bank als commissie voor haar dienstverlening.
Het bedrag wordt niet door de bank vastgesteld zoals we dat vroeger wel deden, maar het werkt puur op een marktconforme manier; Alice merkt de bank op dat ze bereid is om de transactie uit te voeren, samen met de commissie die ze bereid is aan de bank te betalen; hoe hoger de commissievergoeding is, hoe groter de kans dat de transactie eerder gevalideerd wordt op de pagina die de bank op dit moment schrijft.
De veiligheid van het systeem
De gegevens worden nog veiliger gemaakt door het feit dat er geen beroep wordt gedaan op een centraal opslagpunt, waardoor het risico van verlies of vernietiging van de gegevens wordt verkleind.
Het aanvallen van één opslagpunt zou niet leiden tot verlies van gegevens, aangezien alle informatie op meerdere apparaten over de hele wereld wordt opgeslagen.
In dit opzicht is Bitcoin het meest veilige platform op dit moment doordat het de pogingen tot hackers heeft doorstaan, die allemaal geen succes hebben gehad. Degenen die deelnemen aan het netwerk van de blockchain hebben de mogelijkheid om hun computeropslag bij te dragen en een kopie van de blockchain te downloaden om de gegevens die erop zijn opgeslagen te beveiligen.
Wat is een consensusprotocol?
Een consensusprotocol is een reeks regels die beschrijven hoe de communicatie en overdracht van gegevens tussen elektronische apparaten, zoals knooppunten, werkt.
Consensus wordt bereikt wanneer voldoende apparaten het eens zijn over wat waar is en wat in een blockchain moet worden vastgelegd. Daarom zijn consensusprotocollen de regels die het mogelijk maken dat apparaten die over de hele wereld verspreid zijn, feitelijk tot een overeenkomst komen, waardoor een blockchain netwerk kan functioneren zonder dat het beschadigd raakt.
Is cloudopslag gedecentraliseerd?
Decentralisatie is niet te verwarren met traditionele cloud-opslag. Gegevens die in de cloud zijn opgeslagen, worden niet direct op een apparaat opgeslagen, maar nog steeds op een centrale server elders bewaard.
In tegenstelling tot blockchain is dit nog steeds een gecentraliseerde oplossing. Gegevens die is opgeslagen op de blockchain wordt niet opgeslagen op een enkel apparaat, maar verdeeld over veel verschillende apparaten over een P2P-netwerk.
Wanneer dit in de context van de blockchain wordt besproken, gaat het meestal om de opslag van gegevens zoals een transactie. Daarin ligt het gedecentraliseerde karakter van de blockchain.
Er zijn ook blockchain platforms die gedecentraliseerde cloud storage-oplossingen bieden, waarin elk bestand kan worden opgesplitst en opgeslagen op verschillende harde schijven, aangeboden door andere mensen op het netwerk in ruil voor beloningen in cryptovaluta.
Tot slot zorgt het ontbreken van een centrale instantie die informatie verzamelt ervoor dat de privacy van gebruikers intact en compromisloos blijft, een recht dat in de recente geschiedenis sterk is uitgehold.
Zonder één enkele entiteit onbeperkte toegang te geven tot alle gegevens, is het risico van misbruik van die macht niet mogelijk. Het gedistribueerde en gedecentraliseerde karakter van blockchain technologie geeft dus ook het eigendom van privé- en persoonlijke gegevens terug aan de individuele gebruiker.
Op het eerste gezicht lijkt een netwerk waar de gegevens van gebruikers verspreid zijn over verschillende apparaten, die door verschillende mensen worden gecontroleerd, contraproductief voor het behoud van de privacy. Echter, vanwege de complexe cryptografie die blockchain gebruikt en de beperkte persoonlijke informatie die nodig is om deel te nemen, is dit helemaal niet het geval.
Als we kijken naar de monetaire systemen die in de loop van de geschiedenis zijn gebruikt, kunnen we constateren dat mensen in het begin van de handel een gedecentraliseerd systeem gebruikten later zijn ze overgestapt op een gecentraliseerd systeem. Vandaag de dag is er juist weer vraag om het terug te brengen naar een gedecentraliseerde vorm, met een modernere draai aan het systeem.
Bitcoin bijzonder?
Dit maakt Bitcoin dan ook zo bijzonder in verhouding tot het oude systeem, de kans is dan ook aanzienlijk groot dat we ooit te maken krijgen met dit nieuwe systeem.